La democracia como sucedáneo del discurso moral. Una respuesta insuficiente a la paradoja de la autoridad estatal legítima

• Autor: Juliana Tumini
• Páginas: 1-23

ΧΑΡΤΑΠΑΧΙΟ ∆Ε ∆ΕΡΕΧΗΟ

Λα δεµοχραχια χοµο συχεδ〈νεο δελ δισχυρσο µοραλ, ςολ. 28, (2015), Χαρταπαχιο δε

∆ερεχηο, Φαχυλταδ δε ∆ερεχηο, ΥΝΙΧΕΝ, ΙΣΣΝ 1850−0722.

ΛΑ ∆ΕΜΟΧΡΑΧΙΑ ΧΟΜΟ ΣΥΧΕ∆ℑΝΕΟ ∆ΕΛ

∆ΙΣΧΥΡΣΟ ΜΟΡΑΛ. ΥΝΑ ΡΕΣΠΥΕΣΤΑ ΙΝΣΥΦΙΧΙΕΝΤΕ

Α ΛΑ ΠΑΡΑ∆ΟϑΑ ∆Ε ΛΑ ΑΥΤΟΡΙ∆Α∆ ΕΣΤΑΤΑΛ

ΛΕΓ⊆ΤΙΜΑ

ϑΥΛΙΑΝΑ ΤΥΜΙΝΙ1

ΥΝΙςΕΡΣΙ∆Α∆ ΝΑΧΙΟΝΑΛ ∆Ε ΜΑΡ ∆ΕΛ ΠΛΑΤΑ

1. Ιντροδυχχι⌠ν

α νοχι⌠ν δε αυτοριδαδ λεγτιµα εστ〈 συϕετα α λο θυε γενριχαµεντε

σε δενοµινα λα παραδοϕα δε λα αυτοριδαδ, δε αχυερδο χον λα χυαλ

ελλα ιµπλιχαρα, βιεν λα συπερφλυιδαδ δε λα αυτοριδαδ, βιεν λα ιρρα−

χιοναλιδαδ δε λα οβεδιενχια α λα αυτοριδαδ. Ελλα πυεδε ασυµιρ

διφερεντεσ φορµασ, περο σιεµπρε απαρεχε ϖινχυλαδα α λα συπυεστα ινχοµπατιβιλ ι−

δαδ δε λα αυτοριδαδ λεγτιµα χον λα ραζ⌠ν, ασ χοµο χον λα αυτονοµα µοραλ.

1 Λα αυτορα εσ Αψυδαντε δε Πριµερα Ρεγυλαρ εν λασ ασιγνατυρασ ∆ερεχηο Πολτιχο ψ Τεορα

Γενεραλ δελ ∆ερεχηο δε λα Φαχυλταδ δε ∆ερεχηο δε λα ΥΝΜδΠ. Ινϖεστιγαδορα µιεµβρο δε λοσ

γρυποσ δε ινϖεστιγαχι⌠ν Πενσαµιεντο Χρτιχο ψ Εξπλιχαχι⌠ν ψ Χοµπρενσι⌠ν δε λα µισµα φα−

χυλταδ.

Λ

2 ϑυλιανα Τυµινι

ωωω.χαρταπαχιο.εδυ.αρ

Εν λα παραδοϕα, υνο δε συσ χυερνοσ νοσ αρροϕα ηαχια λα ιρραχιοναλιδαδ ψ ελ οτρο,

ηαχια λα ιρρελεϖανχια. Σι οπταµοσ πορ οβεδεχερ α λα αυτοριδαδ λεγτιµα εν τοδοσ

λοσ χασοσ, αυν χυανδο χονσιδερεµοσ θυε λο θυε ορδενα εσ ερρ⌠νεο, σερεµοσ

ιρραχιοναλεσ, ψ σι τοµαµοσ λα οπχι⌠ν χοντραρια ψ σ⌠λο λα οβεδεχεµοσ χυανδο λο

θυε ορδενα χοινχιδε χον λο θυε εσ δεβιδο ο χον λο θυε χονσιδεραµοσ θυε εσ

δεβιδο, εντονχεσ ελλα εσ συπερφλυα.

Ελ προχεδιµενταλισµο ψ ελ συσταντιϖισµο πυεδεν σερ ϖιστοσ χοµο δοσ µανερασ

ανταγ⌠νιχασ δε ενφρενταρ λα παραδοϕα. Ελ πριµερο εστ〈 εν χονδιχιονεσ δε εϖιταρ

λα αχυσαχι⌠ν δε ιρρελεϖανχια ψα θυε χονχιβε α λα αυτοριδαδ εσταταλ χοµο υν µε−

χανισµο παρα τοµαρ δεχισιονεσ ϖινχυλαντεσ χον ινδεπενδενχια, εν πρινχιπιο, δε

συ χορρεχχι⌠ν συσταντιϖα. Λασ δεχισιονεσ δε λα αυτοριδαδ εσταταλ νο σεραν ιρρε−

λεϖαντεσ πορθυε ρεσολϖεραν προβλεµασ δε χοορδιναχι⌠ν ψ λοσ χονφλιχτοσ εντρε

λοσ ινδιϖιδυοσ. Ελ προχεδιµενταλισµο, σιν εµβαργο, νο ποδρα εσχαπαρ α λα αχυ−

σαχι⌠ν δε λα ιρραχιοναλιδαδ, πρεχισαµεντε πορθυε νο ρεθυιερε λα χορρεχχι⌠ν συσ−

ταντιϖα δε λασ δεχισιονεσ, εν πρινχιπιο, παρα θυε στασ σεαν εξιγιβλεσ. Πορ ελ

χοντραριο, υνα ϖισι⌠ν συσταντιϖιστα εσταρα µεϕορ πρεπαραδα παρα ρεσπονδερ αδε−

χυαδαµεντε α λα αχυσαχι⌠ν δε ιρραχιοναλιδαδ ψα θυε συ πρετενσι⌠ν εσ οβτενερ

δεχισιονεσ χορρεχτασ δεσδε υν πυντο δε ϖιστα µοραλ. Περο νο ποδρα ηαχερ φρεν−

τε α λα αχυσαχι⌠ν δε ιρρελεϖανχια ψα θυε, δε λογραρ συ οβϕετιϖο, συσ δεχισιονεσ

σε σολαπαραν χον λα µοραλ.

Φρεντε α εστασ δοσ ποσιχιονεσ, Χαρλοσ Νινο (1989) πρεσεντα υνα εστρατεγια δε

συπεραχι⌠ν δε λα παραδοϕα θυε ιντεντα χοµπατιβιλιζαρ λα ρελεϖανχια δελ προχε−

διµιεντο δεµοχρ〈τιχο, σιν αβανδοναρ λα πρετενσι⌠ν δε χορρεχχι⌠ν. Σοστιενε

θυε λα δεµοχραχια ρεαλ, α τραϖσ δελ ϖοτο µαψοριταριο, εσ χαπαζ δε συπεραρ λα

παραδοϕα δε λα αυτοριδαδ αλ οστενταρ υν ϖαλορ επιστµιχο δελ θυε χαρεχεραν

οτροσ σιστεµασ δε αυτοριδαδ. Λα σολυχι⌠ν θυε πλαντεα Νινο α λα παραδοϕα δε λα

αυτοριδαδ εσταταλ λεγτιµα εσ λα χονχεπχι⌠ν επιστµιχα δε λα δεµοχραχια. Α συ